ebenzin: Selam Ben FlyPropaganda.

Her İstanbullu gibi ben de göçmenim. Çanakkale Biga 1975. Üniversiteye kadar okul çıkışları babamın ev eşyaları dükkanında çalışarak geçirdim. Yu-Ma-Tu markasının ve Alman malının Japon malından "iyidir" denilen dönemler. Babam da bizim dükkanın tabelalarını ve bilimum sticker-poster işlerini kendisi yapardı. Dükkandaki malların koli üstü tasarımları içindekinden daha önemliydi benim için. Üniversite aklımda yoktu. Ya gemilere ya da tırlarda çalışmak ve dünyayı gezmek istiyordum. Sonra üniversite (Mimar Sinan Ün.) ve arkasından tabi ki reklam ajansları. Sanırım 11 yıl oldu. Hep bir ayağım ajansta ama bir ayağımda sokaktaydı. Okul dönemimde başladım sokaklara, otobüslere, tuvaletlere yapıştırmaya. Mesai saati bittiğinde benim saatim başlardı. Hepsine ayrı teşekkür ediyorum bana sağladıkları imkanlardan dolayı. İlk işlerim sticker propagandaydı. Her ay kendi belirlediğim konularla ilgili sticker yapıyordum ve kendi çevremde dağıtıyordum. Her şey evde hazırlanıyordu ( o zaman bir tek necdet ozalit var J). Okul-iş-okul derken 11 yılda tezkereyi aldım. Bu arada hala ajanstayım ve geceleri sokaklarda. O zamanlar Tünel tarafından, Cihangir'den Karaköy'den haberi yok rantiyenin. Bizon Muratlar, Dede'ler, eski Peyote'de Zen-Babazula zamanları. Hepsi kendi kendilerine, ruh vardı yani. Bir süre sonra yaptığım stickerları kiminin çantasında kiminin montunda görmeye başladım. Çok hoşuma giden bir şeydi. Stickerları bazen gelip gösteriyorlardı bana da. "Kim bunları yapan?" Kimisi bunu buraya yapıştıranı bi bulsam!!, kimisi en beğendiği yere yapıştırmış... Biraz korkuyordum yaparken gerçekten (haâ). Burası Türkiye... Hala korkuyorum. 2002 yılında NY'ya gittim. Orada devam etmek istiyordum hayatıma. Basquiat'ların, Keith Haring'in bi zamanlar ortalığı kasıp kavurduğu yerler, o kadar zaman geçmesine rağmen çok etkilenmiştim. Çok fazla adam vardı sokaklarda, duvarlarda. Yapılan işleri gördükçe daha da inandım peşinden koştuğum ütopik şeyin. Döndüğümde, duvarlar bu kadar abuk subuk şeyle dolu değildi. Tünel'de bir atölye-ev tutup yenibaştan giriştim sokaklara (o zamanlar 9'dan sora Tünel civarına pek insan gelmezdi, kendi halinde bi orası kalmıştı. Bir kaç kişi daha vardı bu tip işlerle uğraşan. Sinek'in ilk doğduğu yer Tünel'dir. İlk işlerim hala orada. Sinek'in durduğu yer şimdi nasıl önemliyse o zamanlar da önemliydi. Sinek benim sokak kahramanım. Onu mümkün olduğunca gittiğim her yere taşıdım. Havadaki sinek gibi nerede ne zaman karşınıza çıkacağı belli olmaz!!! Hahahaha hatırlarsanız, başkan Bush'un oval ofisindeki çekimlerde bile kafasına konmuştu. Onu ben göndermedim. Neyse, benim sevdiğim ve önemsediğim bir hayvandır. Sonra sinek hepimizin bir şekilde hayatına girdi. Sinek'in, genel beğeninin ve dayatılanın karşısında olması duruşunun esas özelliğidir benim için. Popüler olanın içindeymiş gibi gözükmesi, şu anki genel tüketim ortamının bir sonucudur bence. Halen sokak propagandasına devam ediyorum. Seçtiğim yüzeyler genelde insanların yoğun olduğu ve göz önünde olan mekanlar. Yaptığım işler bazılarını rahatsız ediyor olabilir. İşlerimin galerisi sokaklar. O yüzden sergimi her gün istediğiniz saat gezebilirsiniz. Konular ise çoğunluğun bildiği ve ilgilendiği ayrıntılar üzerine kurgulanıyor. Daha çok insana ulaşmak her işte istediğim şey. Başka kıtalarda, başka kültürlerin içinde görmek istiyorum onu. Yani daha çok yayılmak. FlyPropaganda devam ediyor. Çok yakında sinek asker. Orada olduğum süre zarfında çalışmalarım da devam edecek. Sinek askerde yani. İletişim kurmak isteyen olursa flypropaganda@yahoo.com adresinden bana ulaşabilirsiniz.